Theorie en praktijk van pigmenttoning in poedercoatings

Toning heeft altijd een bijzonder belangrijke positie ingenomen bij de productie van poedercoatings. Nauwkeurige en snelle toningmethoden hebben direct invloed op de verkoop van poedercoatings. Vergeleken met vloeibare coatings zijn poedercoatings behoorlijk verschillend wat betreft samenstelling, fysieke toestand, constructiemedium en filmvormingsproces. Daarom is het begrijpen en beheersen van de kleuraanpassingstheorie en productie van poedercoatings, met name de relatie tussen de vele veranderingen in de theorie en praktijk van poedercoating, erg handig voor een poedercoatingtechnicus die zich bezighoudt met poedercoatingonderzoek of -productie. vereist.
De kleur is een weerspiegeling in onze geest van de veranderingen die optreden nadat een deel van het licht door het object is geabsorbeerd. Deze reflectie (d.w.z. kleurwaarneming) is niet alleen gerelateerd aan de inherente kleurkenmerken van het object, maar wordt ook beïnvloed door tijd, ruimte, het uiterlijk van het gecoate object en de omgeving waarin het object zich bevindt. Factoren zoals gevoeligheid zijn gerelateerd. Alle door de International Commission on Illumination (CIE) voorgeschreven methoden voor het meten en evalueren van kleuren zijn gebaseerd op deze variabelen. Het licht dat terugkeert van de kleurenplaat naar het oog van de waarnemer is gewoonlijk gelijk aan de som van de gereflecteerde en verstrooide delen van het invallende licht, plus de balans van doorgelaten licht en geabsorbeerd licht. Voor elke kleurenplaat veranderen de bovengenoemde delen van licht meestal door verschillende golflengten. Daarom is het door de waarnemer ontvangen licht over het algemeen totaal anders dan het door de lichtbron uitgestraalde licht. Het verschil tussen de kleuren van twee objecten die we kunnen zien, kan worden gekenmerkt door de drie hoeveelheden tint (hoofdkleur), kleurwaarde (lichtheid) en chroma (kleurverzadiging).
2. Kleurtoewijzing en controle van poedercoatings. Kleurtoewijzing houdt in dat kleur A gelijk is aan kleur B. Hoe de verschillende variabelen van de kleurstof (zoals pigment, dispersie, dosering en verhouding, enz.) aanpassen om deze visuele eigenschap te reproduceren? Ten eerste moet een goede colorist een goed zicht hebben, langdurig oefenen en een goede training hebben, en ten tweede moet de colorist de kleurstof kiezen die geschikt is voor kleur B en de juiste hoeveelheid kleurstof volgens kleur A. In dit opzicht moeten poedercoatings zijn moeilijker te kleuren, omdat poedercoatings moeten worden gepoederd (vanwege de verschillende eigenschappen van harsen, additieven en pigmenten moeten ze worden gemengd, gesmolten, geëxtrudeerd en geplet. De willekeurige toestand wordt omgezet in een andere uniforme verdelingstoestand) , het kleureffect van het kleurenpalet is pas zichtbaar na het spuiten, bakken en uitharden, en er zijn veel variabele factoren in het voorbereidingsproces.
Wanneer twee objecten onder dezelfde lichtbron worden bekeken, kunnen hun kleuren hetzelfde zijn, terwijl wanneer ze onder verschillende lichtbronnen (zoals gloeilampen of fluorescentielampen) worden bekeken, hun kleuren kunnen verschillen. Deze twee objecten worden gewoonlijk voorwaarden, enz. genoemd. Kleurlichaam, ook wel voorwaardelijke kleurafstemming of variabele kleurafstemmingslichaam genoemd. Twee objecten moeten er onder elke lichtbron hetzelfde uitzien, wat betekent dat de spectroscopische reflectiekrommen van de twee objecten hetzelfde moeten zijn. Dit soort kleurafstemming wordt onvoorwaardelijke kleurafstemming of onveranderlijke kleurafstemming genoemd. Onveranderlijke kleurafstemming vereist het gebruik van dezelfde kleurstof als het monster bij het matchen van poedercoatingkleuren. Daarom is het bijna onmogelijk om de voorbereide kleur en de kleur van het monster gelijk te maken.3